W dniach 14 i 15 września 2011 r. odbył się wyjazd szkoleniowo- turystyczny na targi ENERGETAB 2011. Pierwszego dnia uczestnicy zwiedzili zabytkową kopalnie węgla kamiennego GUIDO w Zabrzu.
Kopalnia „Guido” założona została w 1855 roku przez hrabiego Guido Henckel von Donnersmarcka i przyj ęła nazwę od jego imienia. Regularne wydobycie węgla rozpoczęło się w latach 70-tych. XIX wieku. W 1922, po podziale Śląska, pozostała po stronie niemieckiej wchodząc w skład kopalni „Delbruck” („Delbruckgrube”). Po wyeksploatowaniu złóż węgla kopalnia „Guido” straciła na znaczeniu. Po II wojnie światowej stała się nieczynnym rejonem Kopalni Makoszowy. W 1967 roku zakład przekształcono w kopalnię doświadczalną „M-300”. W 1982r. na terenie dawnej kopalni uruchomiono skansen, który działał do roku 1996. W czerwcu 2007r. wznowiono ruch turystyczny. Guido to unikat na skalę światową, bowiem zachowane wyrobisko nie ma odpowiednika w innych ośrodkach muzealnych na świecie. Skansen tworzą korytarze na poziomach 170 i 320 metrów oraz zespół zabudowy powierzchniowej wraz z wyposażeniem technicznym. W kopalni można obejrzeć m.in. warstwową budowę geologiczną skał z objawami tektoniki. Wyrobiska na poziomie 320 są utrzymane w stanie jak najbardziej zbliżonym do pierwotnego, kiedy to górnicy po raz ostatni zakończyli pracę i opuścili kopalnię. To właśnie tu poczuć można klimat prawdziwej kopalni, dotknąć węgla, usłyszeć i zobaczyć potężne górnicze kombajny w ruchu – zwiedzający po wyjściu jeszcze długo wspominają odbytą trasę.
W kopani uczestnicy wycieczki mogli naocznie zapoznać się dodatkowo z elektrycznymi urządzeniami w wykonaniu przeciwwybuchowym (stacje transformatorowe, rozdzielnie) oraz osprzętem i specjalnymi przewodami górniczymi.
Następnie po skończonym zwiedzaniu udaliśmy się do miejsca zakwaterowania w Ustoniu.
Po smacznym obiedzie i krótkiej chwili wypoczynku udaliśmy się do Cieszyna by zwiedzić Zamkowy Browar Bracki. W 1838 roku arcyksiążę Karol Ludwik Habsburg postanowił gruntownie przebudować swoją cieszyńską rezydencję. W tym celu sprowadził wiedeńskiego architekta Józefa Kornhausla, który zlecił rozbiórkę ruin zamku piastowskiego z wyjątkiem wieży i romańskiej rotundy. W niedługim czasie na Górze Zamkowej powstał nowy, klasycystyczny pałac wraz z oranżerią i parkiem w stylu angielskim. Niejako przy okazji tej wielkiej przebudowy zachęcony sukcesami, jakie w owym czasie zaczęło na rynku odnosić piwo typu pilzneńskiego, książę cieszyński Karol Ludwik postanowił zbudować własny browar w Cieszynie. Cieszyn posiadał długie tradycje piwowarskie, bowiem już od XV wieku istniał tu browar mieszczański. Nie był on jednak własnością księcia, a ponadto produkowano w nim wyłącznie piwo tradycyjne w niewielkich ilościach. Dlatego ok. 1840 roku tuż pod zamkiem rozpoczęto budowę, nowoczesnego browaru, który miał zająć się produkcją piwa typu pilzneńskiego na skalę przemysłową. Budowę ukończono w 1846 roku i niemal natychmiast po otwarciu zakład rozpoczął swoją działalność. Piwo z Cieszyna szybko stało się popularne nie tylko w Księstwie Cieszyńskim, ale w całej monarchii habsburskiej. Syn i następca Karola Ludwika, arcyksiążę Albrecht Fryderyk Habsburg, zachwycony sukcesami zakładu rozwinął produkcję i w 1856 roku zdecydował się na założenie kolejnego browaru w Żywcu. Pierwsi piwowarzy żywieckiego browaru pochodzili z Cieszyna. Na początku lat 90-tytch XX wieku cieszyński browar został sprywatyzowany i wraz z browarem żywieckim zakupiony przez holenderski koncern Heineken. Produkcję ograniczono do jednego gatunku piwa, któremu nadano handlową nazwę Żywiec Brackie. Przywrócono tradycyjne receptury warzenia i znacznie poprawiono jakość produkcji. Piwa z Cieszyna sprzedawano w tym czasie w całym kraju. Po kilku latach postanowiono zmienić charakter zakładu na producenta regionalnego, w związku z tym odstąpiono od handlowej nazwy marki Żywiec Brackie i wprowadzono nazwę Brackie. Zmieniono też znacznie oprawę graficzną – rozpoczęto dystrybucję piwa z nastawieniem na rynek lokalny województwa śląskiego. W 2003 roku w browarze w Cieszynie rozpoczęto produkcję marki ogólnopolskiej – Żywiec Porter, która jest jednak dystrybuowana na rynku ogólnopolskim pod logo Browaru Żywiec. Browar w Cieszynie od lat 90-tych XX wieku należy do dużego międzynarodowego koncernu piwowarskiego. Mimo to zachował charakter regionalny i jako jedyny browar Grupy Żywiec wytwarza piwo metodami klasycznymi (m.in. stosuje metodę dekokcyjną warzenia piwa, otwarte kadzie fermentacyjne i zbiorniki leżakowe, a nie metodę HGB i tankofermentory). W zakładzie znajduje się wiele do dziś sprawnie funkcjonujących urządzeń pochodzących z drugiej połowy XIX wieku i początku XX wieku. Zdolności produkcyjne Brackiego Browaru Zamkowego w Cieszynie wynoszą 160 tysięcy hektolitrów piwa rocznie. Jego produkty są rozlewane na miejscu tylko do beczek keg. Butelkowanie i puszkowanie marek piwa z Cieszyna odbywa się w rozlewni browaru w Żywcu. Na zakończenie uczestnicy mieli możliwość spróbowania paru gatunków produkowanego piwa. Następnie udaliśmy my się na kolację do Ustronia podczas której dość długo rozmawialiśmy o zwiedzanych obiektach.
Następnego dnia po wczesnym śniadaniu udaliśmy my się na zwiedzanie Targów Energetyki Energetab 2011. Tutaj mieliśmy okazję zapoznać się z wszystkimi nowinkami technicznymi związanymi z branżą Energetyczną. Najbardziej zaawansowane technologicznie urządzenia, maszyny, aparaty i konstrukcje, służące niezawodnemu wytwarzaniu i przesyłaniu energii elektrycznej czy też bardziej efektywnemu jej użytkowaniu. Gama prezentowanych urządzeń i aparatów była bardzo szeroka: od stacji transformatorowych, wyłączników, czy rozłączników po aparaty i systemy nadzoru, pomiarów i zabezpieczeń, maszty oświetleniowe i oprawy, zwłaszcza przystosowane do LED-owych źródeł światła, kable i przewody, urządzenia UPS czy pojazdy specjalistyczne dla energetyki po inne specjalistyczne usługi.
Warto podkreślić, że Generalnym Partnerem targów ENERGETAB była Grupa TAURON Polska Energia S.A. – największy dystrybutor energii elektrycznej w kraju i drugi pod względem wielkości wytwórca energii elektrycznej w Polsce. Stoisko TAURONu cieszyło się dużym zainteresowaniem zwiedzających.
Powierzchnia zajęta przez ekspozycje targowe przekroczyła 30 tys. m2 co spowodowało, że nie wszyscy mieli dość czasu aby zapoznać się z wszystkimi interesującymi ich produktami.
W drodze powrotnej wstąpiliśmy do Opactwa Benedyktynów w Tyńcu. Benedyktyni powrócili do ruin swego dawnego opactwa w przededniu wybuchu drugiej wojny światowej, w lipcu 1939 r. Po zakończeniu działań wojennych, od 1947 r., przystąpiono do odbudowy klasztoru. Trudne warunki powojennej rzeczywistości spowodowały, że prace ukończono dopiero na początku XXI w. Oprócz renowacji mnisi podjęli szereg innych inicjatyw. W Tyńcu opracowano posoborowy Mszał Rzymski i inne księgi liturgiczne. Prace te prowadził o. Franciszek Małaczyński. Równolegle dokonano przekładu z języków oryginalnych i redakcji tzw. Biblii Tysiąclecia. Było to dzieło o. Augustyna Jankowskiego. Nie zaniedbano też badań nad historią Tyńca i benedyktynów polskich oraz historią liturgii, czym zajmował się przez wiele lat o. Paweł Sczaniecki.
W ostatnich latach rozpoczęło pracę Wydawnictwo TYNIEC; jego głównym obszarem działalności jest edycja tłumaczeń tekstów źródłowych do dziejów i duchowości monastycznej oraz popularyzacja benedyktyńskiej tradycji. W zmienionej rzeczywistości ekonomicznej Polski, w poszukiwaniu nowych form na pozyskiwanie środków utrzymania, od 2006 r. działa jednostka gospodarcza Benedicite, zajmująca się promocją i sprzedażą produktów benedyktyńskich. W odbudowanym skrzydle dawnej biblioteki rozpoczął swą działalność Benedyktyński Instytut Kultury. Po spożyciu obiadu na miejscu wraz z przewodnikiem zwiedziliśmy cały klasztor dostępny dla zwiedzających. W późnych godzinach wieczornych powróciliśmy do Tarnowa.
