Odznaczenia Zarządu Głównego SEP


Regulaminy CKOiW SEP przyznawania odznak i medali

Zasady nadawania i wręczania odznak i wyróżnień SEP ujęte są w regulaminach Centralnej Komisji Odznaczeń i Wyróżnień SEP.


Odznaki honorowe

Zarząd Główny Stowarzyszenia przyznaje odznaki honorowe złote, srebrne i szafirowe. Celem przyznania odznaki honorowej SEP jest wyróżnienie członków SEP, kół SEP, członków wspierających lub innych osób nie będących członkami SEP za aktywną, zaangażowaną działalność na rzecz Stowarzyszenia i elektryki polskiej.

Każda z odznak honorowych może być przyznana tylko raz członkom SEP zwyczajnym i współdziałającym oraz najaktywniejszym kołom.

Srebrna i złota odznaka honorowa może być przyznana tylko raz członkom SEP zwyczajnym i współdziałającym oraz najaktywniejszym kołom. Szafirowa odznaka honorowa może być przyznana tylko członkowi zwyczajnemu SEP.

 

Załączniki:


Medale pamiątkowe

Medal im. prof. Stanisława Fryze

Stanisław Fryze (1885–1964) – wybitny uczony o międzynarodowej sławie. Współtwórca podstaw elektrotechniki teoretycznej. Znakomity pedagog i popularyzator wiedzy o elektryczności. Wychowawca wielu pokoleń inżynierów elektryków na Politechnikach: Lwowskiej i Śląskiej. Człowiek ceniący w nauce i w życiu takie wartości jak: prawda i patriotyzm. Aktywny i ceniony działacz SEP. W 1989 r. uzyskał pośmiertnie godność Członka Honorowego SEP.

Medal im. prof. Stanisława Fryze przyznawany jest osobom szczególnie zasłużonym, w uznaniu ich wybitnej i twórczej pracy w dziedzinie elektryki (na polu naukowym, technicznym, pedagogicznym oraz zawodowym i społecznym).

Załączniki:

Medal im. prof. Janusza Groszkowskiego

Janusz Groszkowski (1898–1984) – prezes Stowarzyszenia Elektryków Polskich (1936–1937), członek honorowy SEP (od 1957). Profesor Politechniki Warszawskiej, dziekan Wydziału Elektrycznego na PW. Jako żołnierz AK przyczynił się do rozpoznania układu sterowania elektrycznego niemieckich pocisków rakietowych V-2. Założyciel Zakładu Elektroniki przy Polskiej Akademii Nauk, wieloletni prezes i wiceprezes PAN. Zastępca Przewodniczącego Rady Państwa (1972-1976), poseł na Sejm VI kadencji. Autor wielu książek i publikacji.

Medal im. prof. Janusza Groszkowskiego to wyróżnienie dla osób szczególnie zasłużonych dla twórczej pracy w dziedzinie elektryki, zwłaszcza w dziedzinach uprawianych przez prof. Groszkowskiego, za wybitne osiągnięcia na polu naukowym, technicznym, pedagogicznym, społecznym lub zawodowym.

Medal im. prof. Alfonsa Hoffmanna

Alfons Hoffmann (1885–1963) – prezes (1937–1938) Stowarzyszenia Elektryków Polskich i jego aktywny działacz. Zasłynął zorganizowaniem walnego zjazdu SEP w 1938 r. na M/S Piłsudski.. W latach 1918–1929 tworzył zręby Państwowości Polskiej na Pomorzu. W okresie 1924–1938, jako przedsiębiorczy, ale i prawy dyrektor Spółki Gródek S.A., zbudował Pomorski System Elektroenergetyczny. Aktywny działacz i animator ruchu śpiewaczego, wielki przyjaciel harcerstwa. Wybitny syn Pomorza. W 1957 r. jako pracownik PAN Wydziału B Ekspert w zakresie elektrowni wodnych budownictwa Wodnego otrzymuje tytuł profesora.

Medal im. prof. Alfonsa Hoffmanna nadawany jest przede wszystkim osobom o wysokich walorach etycznych, które nienaganną pracą przyczyniły się do rozwoju krajowej energetyki w różnych płaszczyznach jak projektowanie, badania naukowe, eksploatacja i remonty w energetyce, budowa obiektów energetycznych itp.

Załączniki:

Medal im. prof. Romana Podoskiego

Roman Podoski (18731954) współzałożyciel Stowarzyszenia Elektryków Polskich, długoletni członek jego zarządu, prezes Oddziału Warszawskiego SEP. Profesor Politechniki Warszawskiej. Z jego inicjatywy wprowadzono system zasilania trakcji elektrycznej prądem stałym o napięciu 3000 V, otrzymywanym z prostowników rtęciowych. Wieloletni kierownik Śląskich Zakładów Elektrycznych „Ślązel” w Katowicach. Autor licznych publikacji fachowych i podręczników. Od 1921 zajmował się wydawaniem „Przeglądu Elektrotechnicznego”.

Medalem im. prof. Romana Podoskiego wyróżniani są członkowie SEP, osoby nie stowarzyszone i instytucje lub organizacje, za szczególne osiągnięcia naukowe oraz pracę zawodową i społeczną w zakresie rozwoju trakcji elektrycznej.

Załączniki:

Medal im. prof. Mieczysława Pożaryskiego

Mieczysław Pożaryski (18751945) – współzałożyciel Stowarzyszenia Elektryków Polskich, pierwszy prezes SEP (19191928), członek honorowy SEP (od 1925). Profesor Politechniki Warszawskiej, wieloletni dziekan Wydziału Elektrycznego na PW. Autor wielu książek i artykułów fachowych. Wieloletni redaktor naczelny „Przeglądu Elektrotechnicznego” i „Wiadomości Elektrotechnicznych”

Medal im. prof. Mieczysława Pożaryskiego przyznawany jest osobom szczególnie zasłużonym, w uznaniu ich wybitnej i twórczej pracy w dziedzinie elektryki (na polu naukowym, technicznym, pedagogicznym oraz zawodowym i społecznym).

Załączniki:

Medal im. inż. Kazimierza Szpotańskiego

Kazimierz Szpotański (18871966) współzałożyciel i wieloletni prezes Stowarzyszenia Elektryków Polskich (19381946). Założyciel (1918) pierwszego i największego w Polsce przedsiębiorstwa aparatury elektrycznej „Fabryka Aparatów Elektrycznych K. Szpotański i Spółka”, które stało się kolebką polskiego przemysłu aparatów elektrycznych. Do 1947 dyrektor pierwszej Państwowej Fabryki Aparatów Elektrycznych (późniejszy ZWAR) w Warszawie i Międzylesiu.

Medal im. inż. Kazimierza Szpotańskiego nadawany jest przede wszystkim dawnym pracownikom FAE K. Szpotański Warszawa, byłym i obecnym pracownikom ZWAR, osobom, które zasłużyły się dla przemysłu elektrotechnicznego – zwłaszcza w dziedzinie aparatów technicznych oraz osobom, które mają szczególne osiągnięcia w zakresie aparatury elektrycznej.

Załączniki:

Medal im. inż. Michała Doliwo-Dobrowolskiego

Michał Doliwo-Dobrowolski (1862-1919) – pionier systemu trójfazowego prądu przemiennego, umożliwiającego przesyłanie energii elektrycznej o wysokim napięciu na dużą odległość przy wysokiej sprawności energetycznej. Autor wielu wynalazków dotyczących prądu trójfazowego, m.in. prądnicy prądu trójfazowego i transformatora trójfazowego. Polak urodzony w Rosji, studiujący w Rydze i Darmstadt odnoszący sukcesy zawodowe i uznawany w wielu krajach Europy i na świecie, uhonorowany tytułem doktora honoris causa Politechniki w Darmstad, który swoje zdolności, pasje badawcze i talenty organizacyjne poświęcił elektrotechnice.

Medal im. inż. Michała Doliwo-Dobrowolskiego nadawany jest przede wszystkim osobom, organizacjom i instytucjom krajowym i zagranicznym, legitymującym się wybitnymi osiągnięciami w nauce, technice i dydaktyce.

Załączniki:

Medal im. prof. Włodzimierza Krukowskiego

Profesor Włodzimierz Krukowski (18871941) – ur. w Radomiu, jeden z najwybitniejszych polskich elektrotechników, uczony o światowej sławie w dziedzinie metrologii elektrycznej. Ukończył Politechnikę w Darmstadt, uzyskując dyplom inżyniera elektryka w 1913 r. Stopień doktora inżyniera otrzymał w 1918 r. z odznaczeniem i zostaje kierownikiem laboratorium elektrotechnicznego wielkiej fabryki liczników Siemens-Schuckert w Norymberdze, jednocześnie prowadząc samodzielną pracę naukową. Autor kilkudziesięciu patentów oraz wielu książek między innymi napisanej na zlecenie VDE „Podstawy techniki licznikowej”. Wykładowca na Politechnice Warszawskiej. Profesor Politechniki Lwowskiej, człowiek głębokiej wiedzy, znakomity wykładowca, członek wielu polskich i międzynarodowych organizacji naukowo-technicznych. Wychowawca wielu metrologów elektryków. Współpracował w projektowaniu urządzeń laboratoriów GUM. Działacz społeczny w środowisku elektryków od 1926 r. cieszący się wielkim autorytetem, m.in.: od 1929 r. członek Komisji Organizacyjnej Znaku Przepisowego SEP, w latach 19341937 członek Zarządu Głównego, w 19351937 wiceprezes Oddziału Lwowskiego, w latach 19331939 członek Centralnej Komisji Normalizacji Elektrotechnicznej, od 1935 r. stałym delegatem SEP do Komitetu Studiów IEC Pomiary. Uczestniczył w VIII Konferencji Miar i Wag w 1937 r. w Paryżu. Członek Akademii Nauk Technicznych.

Załączniki:

Medal im. prof. Jana Obrąpalskiego

Profesor Jan Obrąpalski (18811958), uczony i inżynier praktyk, wybitny specjalista z zakresu gospodarki energetycznej i napędu elektrycznego. Absolwent Instytutu Technologicznego w Petersburgu (1904) i Politechniki w Berlinie Charlottenburgu (1906), w latach 1928–1939 docent w Politechnice Warszawskiej a w okresie 19461958 profesor Politechniki Śląskiej. Organizator przemysłu w Zagłębiu i na Górnym Śląsku w pierwszych dziesięcioleciach XX wieku. Po objęciu w 1927 r. stanowiska dyrektora, przekształcił Stowarzyszenie Dozoru Kotłów Parowych w Katowicach w cenioną placówkę naukowo-badawczą, która stała się prawdziwą szkołą dla młodych polskich inżynierów i przyczyniła się do polonizacji przemysłu górnośląskiego. W 1941 roku zorganizował w Warszawie konspiracyjny 12 osobowy zespół, który pod jego kierownictwem opracował Program Elektryfikacji Polski, w którym przyjął wizjonersko zachodnie granice przyszłej Polski na Odrze i Nysie. Był jednym z założycieli Stowarzyszenia Elektryków Polskich, jego prezesem w latach 1934-1935 oraz prezesem Oddziału Zagłębia Węglowego w latach 1938–1946. W 1959 r. otrzymał pośmiertnie godność członka honorowego SEP.

Medal może być nadany jednorazowo członkowi SEP lub innej osobie, bez względu na przynależność państwową, za wybitną, twórczą pracę w dziedzinie elektryki, jak również za zasługi, osiągnięcia i działalność na polu naukowym, technicznym, pedagogicznym, zawodowym lub społecznym w każdym z działów lub specjalności elektrycznej. Medal może być nadany również w wyjątkowych przypadkach osobie prawnej.

Załączniki:

Medal im. prof. Romana Dzieślewskiego

Profesor Roman Dzieślewski (1863–1924) – pierwszy polski Profesor elektrotechniki. Urodził się w Tarnowie, szkołę realną ukończył w Jarosławiu, a dalsze życie i naukę związał ze Lwowem. Absolwent Szkoły Politechnicznej we Lwowie. Uzupełniał studia, dzięki stypendium, na politechnice w Berlinie Charlottenburgu. Był asystentem profesora Adolfa Slaby’ego. Później pracował w kilku przedsiębiorstwach (m.in. był inżynierem budowlanym i maszynowym w salinach w Wieliczce). W 1891 r. w wyniku konkursu, w wieku 28 lat, został kierownikiem pierwszej polskiej Katedry Elektrotechniki i profesorem nadzwyczajnym Szkoły Politechnicznej we Lwowie, a w 1895 r. profesorem zwyczajnym. Doprowadził do powstania w 1911 r. Oddziału Elektrotechnicznego, na którym rozpoczęło się kształcenie pierwszych polskich inżynierów elektryków. Przez 33 lata prowadził wykłady i ćwiczenia z elektrotechniki ogólnej. Na uczelni pełnił wiele obieralnych funkcji, wielokrotnie był dziekanem, a w roku akademickim 1901/1902 został rektorem Politechniki Lwowskiej. Autor akademickiego elektrotechnicznego podręcznika Encyklopedia elektrotechniki 1898/1899, członek komitetu organizacyjnego Powszechnej Wystawy Krajowej we Lwowie w 1894 roku (sekcja maszynowa i elektrotechniczna), współtwórca pierwszego na ziemiach polskich elektrycznego tramwaju uruchomionego we Lwowie w 1894 r., poseł na Sejm Krajowy (1901-1902), przez 16 lat członek Rady m. Lwowa. Uczestniczył w zjeździe założycielskim Stowarzyszenia Elektryków Polskich (SEP) w Warszawie w 1919 r.

Załączniki:

Medal im. prof. Karola Pollaka

Inż. Karol Franciszek Pollak (1859–1928) – Dr h.c. Politechniki Warszawskiej, pionier przemysłu akumulatorowego, wynalazca, autor 98. patentów, jeden z najbardziej znanych elektro-techników europejskich, innowacyjnych inżynierów. Urodził się w Sanoku gdzie rozpoczęła się jego owocna przygoda życiowa z elektrotechniką. Niezwykłe zdolności poznawcze rozwijał kolejno w Stryju i we Lwowie a na Politechnice w Berlinie-Charlotenburgu ukończył studia na Oddziale Elektrotechnicznym Wydziału Maszynowego. Jeszcze jako student ujawnił swoje predyspozycje wynalazcze. Były to ogniwa suche i samoładujące, które zostały opatentowane w Anglii a ich wdrożeniem zajął się osobiście. W połowie lat osiemdziesiątych XIX wieku zainteresował się zagadnieniami trakcji elektrycznej. Akumulatorowy system zasilania tramwajowej trakcji elektrycznej, to kolejny etap działalności wynalazczej. Wprowadza go do eksploatacji w Niemczech i we Francji. Jest określany jako system Pollaka. Pod jego patronatem powstają fabryki akumulatorów w Lessing /Austria/ w Marly-le-Grand w Szwajcarii i w Nancy/ Francja/. Zdobywa prestiżowe medale i dyplomy na międzynarodowych wystawach w Paryżu i w Columbii w USA. Na wystawie w Paryżu w 1900 r., jego akumulator został wyróżniony złotym medalem. U schyłku XIX wieku Karol F. Pollak staje się pionierem przemysłu akumulatorowego na świecie. W 1922 r. zakłada Spółkę Akcyjną Polskie Towarzystwo Akumulatorowe ( PETEA ) w Białej k/Bielska i zostaje jej dyrektorem. W sierpniu 1923 r. zostaje uruchomiona fabryka w której dzięki patentom K. Pollaka, produkuje się akumulatory i baterie akumulatorowe na potrzeby: motoryzacji, kolejnictwa, lotnictwa, radia i telefonii. Fabryka prowadzi działalność pro-aukcyjną nieprzerwanie do dziś. Po kolejnych transformacjach ustrojowych – fabryka nosi obecnie nazwę EnerSys i wchodzi w skład koncernu EnerSys Inc. ( USA ).

Załączniki:

Medal 90-lecia SEP

W dniach 79 czerwca 1919 roku w Warszawie odbył się Zjazd Założycielski Stowarzyszenia Elektrotechników Polskich (SEP). Zjazd ten wieńczył podejmowane od kilkunastu lat wysiłki zmierzające do powołania ogólnopolskiej organizacji zrzeszającej elektryków. Szczególną aktywność w tym względzie obserwowano w środowiskach Krakowa, Lwowa, Łodzi, Poznania, Sosnowca i Warszawy. W roku 1928 nastąpiło połączenie SEP ze Stowarzyszeniem Radiotechników Polskich i w związku z tym przyjęto obowiązującą do dzisiaj nazwę Stowarzyszenie Elektryków Polskich (SEP). W roku 1939 do SEP przystąpiło Stowarzyszenie Teletechników Polskich oraz Związek Polskich Inżynierów Elektryków. Od 1919 roku SEP utrzymuje ciągłość działania – w latach okupacji prowadzono działalność konspiracyjną. Dumą elektryków polskich, jest fakt, że ich Stowarzyszenie działa nieprzerwanie od dziewięćdziesięciu lat służąc Polsce poprzez wytrwałe i konsekwentne działania na rzecz rozwoju elektryki polskiej.

Medal 90-lecia SEP został ustanowiony uchwałą ZG SEP dla uczenia Zjazdu Założycielskiego SEP, który odbył się w Warszawie w dniach 79 czerwca 1919 roku. Może być przyznany osobom i instytucjom szczególnie zasłużonym dla elektryki i Stowarzyszenia Elektryków Polskich.

Medal Prezesa SEP

Medal Prezesa SEP jest honorowym wyróżnieniem produktu będącego dziełem polskich inżynierów i techników elektryków. Może być przyznany wyłącznie krajowemu produktowi – wyrobowi, usłudze lub technologii- z obszaru elektryki, prezentowanemu na targach lub wystawach organizowanych z udziałem lub pod patronatem Stowarzyszenia Elektryków Polskich.

Medal przyznawany jest przez Prezesa SEP na wniosek komisji konkursowej według kryteriów określonych w regulaminie jego przyznawania. Medal Prezesa SEP przyznawany jest łącznie z Dyplomem Honorowym. Medal przyznawany jest imiennie z wyszczególnieniem produktu, za który firma została wyróżniona.


Godność członka honorowego SEP

Godność członka honorowego SEP jest najwyższym wyróżnieniem uzyskiwanym w Stowarzyszeniu Elektryków Polskich. Może być nadana przez Walny Zjazd Delegatów SEP na wniosek Zarządu Głównego SEP osobie fizycznej szczególnie zasłużonej dla rozwoju elektryki lub Stowarzyszenia.

Członek honorowy SEP otrzymuje dyplom nadania tej godności oraz zachowuje wszystkie prawa i obowiązki członka zwyczajnego, z wyjątkiem obowiązku opłacania składki członkowskiej. Członek honorowy SEP bierze udział, z głosem stanowiącym, w Walnych Zjazdach Delegatów SEP, Walnych Zgromadzeniach Delegatów macierzystego Oddziału i Walnych Zjazdach macierzystego Koła.

Na zaproszenie prezesów oddziałów SEP członek honorowy SEP może brać udział w zebraniach zarządów macierzystych oddziałów SEP z głosem doradczym.


Godność Zasłużonego Seniora SEP

Wyróżnienie to może uzyskać członek zwyczajny SEP za szczególne zasługi w rozwoju organizacji, który: należy do Stowarzyszenia Elektryków Polskich nie krócej niż 35 lat, przynajmniej 20 lat działał aktywnie społecznie w organizacji i od przynajmniej 10 lat posiada złotą odznakę honorową SEP.

Zasłużony Senior SEP otrzymuje numerowany dyplom nadania godności i zostaje wpisany do Księgi „Zasłużonego Seniora SEP”. Oprócz tego, wyróżniony ma prawo brać udział w Walnych Zgromadzeniach Delegatów Oddziału oraz w posiedzeniach zarządów swoich oddziałów z głosem doradczym. Może również bezpłatnie korzystać z prenumeraty wybranego czasopisma fachowego SEP, na podstawie pisemnego zgłoszenia do Biura SEP, przekazanego przez macierzysty oddział.

Załączniki:


Dyplom Uznania

Dyplom Uznania może być nadany członkowi zwyczajnemu legitymującemu się znaczącymi zasługami w promowaniu Stowarzyszenia na niwie środowiska technicznego w kraju i za granicą oraz co najmniej stażem 50-letniej przynależności do Stowarzyszenia, posiadaniem przez 10 lat złotej odznaki honorowej SEP oraz trwającą efektywną działalnością w Stowarzyszeniu.

Załączniki:

Wpisz powyżej słowa kluczowe i naciśnij Enter, aby wyszukać. Naciśnij Esc, aby anulować wyszukiwanie.

Powrót do góry